" Hoe het huwelijk in de loop der tijd is veranderd »
Vandaag de dag is het huwelijk het ultieme teken van liefde tussen twee mensen. Dit was echter niet altijd het geval. In het verleden waren er eigenlijk meer pragmatische redenen achter dit concept. Dit artikel neemt je mee op een reis door de geschiedenis van het huwelijk en laat je zien hoe de betekenis ervan in de loop der tijd is veranderd.
De bruiloft als het einde van een sprookje? De werkelijkheid is anders
"En als ze niet gestorven zijn, leven ze nu nog." Zo eindigen veel klassieke sprookjes nadat twee geliefden elkaar hebben gevonden en hun grote droombruiloft vieren. Maar het is wat het is: een sprookje. De geschiedenis van het huwelijk laat zien dat dit idee niet altijd overeenkwam met de werkelijkheid - hoewel er in vroegere tijden zeker bruiloften waren die voortkwamen uit ware liefde. Vaak ging het echter om macht, invloed, rijkdom en andere belangen. Zowel gisteren als vandaag beweren religieuze en seculiere instellingen de regels te kunnen bepalen volgens welke een huwelijksceremonie geldig is. Maar wie is bevoegd om te bepalen wanneer een huwelijk "juist" is? Ideeën hierover zijn aanzienlijk veranderd.
Partnerschappen vergezellen de mensheid al sinds het begin. In termen van evolutionaire biologie zijn ze altijd logisch, omdat ze zorgen voor het voortbestaan van de mensheid. Onderzoekers gaan ervan uit dat menselijke relaties aanvankelijk promiscue waren, gevolgd door groepshuwelijken en soortgelijke polygame verbintenissen. Het monogame huwelijk kwam later en is lange tijd de norm geweest in onze cultuur. In andere delen van de wereld kan dit er natuurlijk iets anders uitzien.
Overigens komt het woord huwelijk van het Oud- of Middelhoogduitse "ooi" of "ewa" voor wet.
Het concept van het huwelijk in de oudheid
De geschiedenis van het huwelijk in de vorm van een duidelijke huwelijksceremonie gaat terug tot de oudheid. In die tijd was het echter niet meer dan een schijnpartnerschap, meestal lang van tevoren geregeld door de ouders. Het doel was duidelijk berekend: veel nakomelingen, bij voorkeur mannelijk, om het voortbestaan van de familie van de man te garanderen. Dienovereenkomstig werd de vrouw geselecteerd op basis van haar vruchtbaarheid en fungeerde ze uitsluitend als moeder. Het emotionele aspect werd volledig naar de achtergrond verdrongen. Natuurlijk speelden de financiële middelen van de ouders van de bruid en bruidegom ook een rol bij de keuze van een "goede partij".
Er zijn alleen verslagen van de huwelijksceremonie uit de hogere kringen. Als de vaders instemden, vond de verloving plaats. Familieleden en invloedrijke gasten werden uitgenodigd voor het daaropvolgende huwelijksfeest. Hier begint ook het verhaal van de trouwring. De bruidegom plaatste de ring aan de vierde vinger van de linkerhand van de bruid omdat men geloofde dat er een zenuw van de trouwring rechtstreeks naar het hart liep. De trouwring was echter niet zozeer een romantisch gebaar als wel een teken van begrip. In het Latijn symboliseert het hart begrip en moed.
Middeleeuwse huwelijksgeloften
De geschiedenis van het huwelijk gaat verder in de Middeleeuwen. Dit tijdperk bracht weinig verandering in de huwelijksinstelling. In een munthuwelijk betaalde de bruidegom een muntschatz, een soort afkoopsom, aan de familie van de bruid en werd zij zijn voogd. De vrouw had niets te zeggen over het huwelijk. De meeste huwelijken werden gesloten om economische of politieke redenen. Dit soort huwelijken was grotendeels voorbehouden aan families die het financieel beter hadden.
Minder bevoorrechte sociale klassen vierden meestal het meer niet-bindende vredeshuwelijk, dat het dichtst in de buurt kwam van het liefdeshuwelijk. In het huidige historische onderzoek wordt echter betwist of dit concept echt standhield.
Er was ook het kebbe-huwelijk tussen een vrije man en een niet-vrije man, dat wil zeggen vrouwelijke bedienden of slaven. Deze konden op elk moment door hun meester gedwongen worden tot een huwelijk of seksuele gemeenschap.
In de 10e eeuw begon de kerk actie te ondernemen tegen het huwelijk van de kebbe en werd het gebruikelijk om Gods zegen te krijgen tijdens de huwelijksceremonie. De kerk pleitte voor de duurzaamheid van het huwelijk en begon monogamie te eisen. De huwelijksliturgie ontwikkelde zich uit de kerkelijke zegen.
Dankzij de tussenkomst van de kerk werd het huwelijk een juridisch en sociaal veilige, consensuele en monogame instelling. Als gevolg daarvan werd het "ja" vastgelegd als toestemming voor de huwelijksceremonie.
Vanaf de 13e eeuw werd de kerkelijke inzegening van het huwelijk niet langer een gewoonte, maar een verplichting. Een huwelijksceremonie kon alleen worden uitgevoerd door een priester en iedereen die samenleefde zonder te trouwen werd zwaar gestraft.
De moderne geschiedenis van het huwelijk - op weg naar het huwelijk zoals we dat vandaag de dag kennen zoals we het nu kennen
Met het begin van het tijdperk van humanisme en verlichting werd de suprematie van de kerk teruggedrongen en hoefden huwelijken niet langer door de kerk gesanctioneerd te worden. Vanaf de 19e eeuw werd een ambtenaar van de burgerlijke stand door de staat aangesteld voor huwelijken. Het Romantische tijdperk kreeg deze naam niet in de laatste plaats omdat huwelijken nu ook uit liefde werden voltrokken.
Vanaf dat moment domineerden patriarchale huwelijken tot de jaren 1970, toen een golf van de seksuele revolutie ervoor zorgde dat minder jonge mensen wilden trouwen, meer huwelijken werden gescheiden en de anticonceptiepil het geboortecijfer deed kelderen. De emancipatie van vrouwen leidde tot meer gelijke rechten.
De 21e eeuw markeert een mijlpaal in de geschiedenis van het huwelijk met de extra mogelijkheid van huwelijken tussen mensen van hetzelfde geslacht.
Tradities en gebruiken
In de geschiedenis van het huwelijk zijn een aantal gebruiken en tradities ontstaan, waarvan sommige vandaag de dag nog steeds bestaan in min of meer gewijzigde vorm. Veel huwelijksgebruiken zijn in de vergetelheid geraakt, andere worden regionaal gepraktiseerd en weer andere blijven tot op de dag van vandaag bestaan - zoals het aanbieden van de verlovingsring bij het huwelijksaanzoek en het uitwisselen van trouwringen.
Een ander blijvend gebruik is dat van de getuige. Het vroegere equivalent, de voogd van de clan, regelde het huwelijk en veranderde in de huidige getuige, die alleen een symbolisch karakter heeft en getuige is van de huwelijksceremonie.
De kwintessens van de geschiedenis van het huwelijk is dat elk koppel, of het nu van gisteren of vandaag is, het concept van het huwelijk blijft ontwikkelen met hun ideeën en acties tijdens de huwelijksceremonie en zichzelf een onuitwisbaar deel van de geschiedenis maakt.
Afbeeldingsbronnen: Coverfoto | © ocean_nikonos - stock.adobe.com Handen vormen een hart | © DelphineBourreau34 - stock.adobe.com Oude ringen | The Portable Antiquities Scheme/ The Trustees of the British Museum, CC BY-SA 2.0 <https://creativecommons.org/licenses/by-sa/2.0>, via Wikimedia Commons Huwelijk in de Middeleeuwen | Door Nicolo da Bologna - http://www.larsdatter.com/musicians.htm, Publiek domein, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=1968447 Middeleeuwse bruiloft met priester | Door Dit bestand is geschonken aan Wikimedia Commons als onderdeel van een project door het Metropolitan Museum of Art. Zie het Beleid Open Toegang Beeld- en Gegevensbronnen, CC0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=60908283 Homo's op een bruiloft | © Rawpixel.com - stock.adobe.com
Trouwen met ons, het is gemakkelijk
Met deze tips voor de perfecte bruiloft
